کد مطلب:22629 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا محبان علي(ع) را مي توان شيعه واقعي ناميد؟

قبلاً و در پاسخ به سؤال نخستين اين نكته اثبات شد كه محبت و تشيع نسبت به اهل بيت(ع) تنها از حيث مفهوم اختلاف داشته، هر دو از مصداق واحدي برخوردار مي باشند؛ زيرا كه نه تشيع و پيروي، بدون محبت و عشق واقعي مقدور است و نه عشق و محبت واقعي، بدون دنباله روي تصور مي شود؛ ولي در عين حال بايد توجه نمود كه محبت به اهل بيت به طور كلي از دو مرحله: 1- عنوان، اسمي، شناسنامه اي و ادعائي، 2- محبت واقعي برخاسته از شناخت و آگاهي، برخوردار است كه تنها عشق ومحبت واقعي برخاسته از شناخت و عمق است كه انسان را به مشابهت و پيروي عملي و مشاكلت با شخصيت و زندگي امام محبوب(ع) وا مي دارد و محبت ادعائي سطحي و شناسنامه اي ارزش كاربردي چنداني ندارد و به حقيقت نمي توان هر مدعي محبت را شيعه واقعي به شمار آورد. اما ناگفته نماند كه محبت يك شعله گرمي بخش دروني است كه فروزش آن داراي درجات مي باشد و به هر مقدار محبت به شوق نزديك شود ثمر بخشي آن در رفتار نمايان تر است؛ ولي بايد دانست كه محبت اهل بيت(ع)، چنان اكسير اعظم و گوهر گرانبهائي است كه پايداري آن محبت در دل و جان هر انساني حتي به مقدار اندك، منشاء بركات و توفيقات فراوان در دنيا و آخرت مي شود. بنابراين اگر چه محبان علي(ع)، شيعه واقعي نباشند، امّا زمينه مساعد بسيار خوبي براي نجات از آلودگي و راهيابي به سعادت دارند.